Het verhaal

De Duitse stad Hamelen werd op een dag overvallen door een ware rattenplaag. Deze brutale dieren aten al het eten op en zorgden voor vervuiling, ziektes en paniek bij de bevolking. Geen kat, hond, vergif of ander middel kon ervoor zorgen dat de dieren uitgeroeid werden. Tot opeens een rare snuiter in de stad opdook. Hij floot telkens hetzelfde deuntje op zijn fluit en zong daarbij:

"Wie leert ziet gewis, wie of dit is: de rattenvanger..."

Hij beloofde de stad te redden van deze rattenplaag, en wel voor de nacht. Maar dat was natuurlijk niet gratis. Het koste 1 schelling per kop. De gemeenteraad vertrouwde het niet en vond de oplossing ook erg duur, net als de bevolking. Maar de burgemeester had een plan. En dus kreeg de rattenvanger van Hamelen de opdracht.

Nadat de rattenvanger de opdracht had gekregen ging hij meteen aan het werk. Hij ging weer naar het kerkplein en ging met zijn rug naar de kerk staan. Hij pakte zijn fluit en begon te fluiten. De mooiste deuntjes kwamen uit de fluit. En de muziek werd steeds krachtiger en luider. En opeens kwamen uit alle hoeken van de stad de ratten aangelopen. Ze verzamelden op het kerkplein en luisterden naar de muziek. Toen het kerkplein vol was begon de rattenvanger van Hamelen te lopen. Hij liep naar de rivier en daar aangekomen wees hij de ratten naar het midden van de rivier waar een draaikolk het water naar beneden zoog. Zonder aarzelen sprongen de ratten de draaikolk in. Dat ging net zo lang door tot het middernacht werd. Als laatste kwam een oude witte rat. Hij vertelde de rattenvanger dat alle ratten er waren. Wel 999.999 ratten. Als laatste sprong hij ook zelf in de rivier om in het gat te verdwijnen.

De volgende dag ging de rattenvanger van Hamelen naar het stadhuis om zijn beloning op te halen. 1 miljoen ratten, dus 1 miljoen schelling. Maar toen kwam de burgemeester met zijn plan. Hij vroeg de rattenvanger om de koppen van de ratten. Hij zou 1 schelling per kop betalen. Die had de rattenvanger natuurlijk niet en deze werd boos. De burgemeester vond zichzelf geniaal en bood de rattenvanger ter tegemoetkoming een beloning aan van 50 daalders. Deze weigerde en beende weg. De hele stad was blij en opgelucht. De rattenplaag was over en de rattenvanger van Hamelen had er weinig aan overgehouden en om zijn dreigement dat ze hun schuld zouden betalen via hun kinderen deed hen ook niets.

Blij van opluchting gingen de mensen uit Hamelen de volgende dag naar de kerk. Bij thuiskomst sloeg hen echter de schrik om het hart. Alle kinderen bleken weg te zijn. Buiten begonnen de mensen tegen elkaar te schreeuwen en te huilen. Tot 3 kinderen weer terugkwamen in het dorp. Door toeval waren zij niet verdwenen, maar konden ze wel vertellen wat er was gebeurd. Toen de ouders in de kerk zaten speelde de mooiste muziek in de stad. Aangetrokken tot deze mooie muziek gingen alle kinderen naar buiten en liepen achter de muziek aan. Het bleek muziek te zijn van de rattenvanger van Hamelen. In een lange stoet liepen de kinderen achter hem aan naar de Koppenberg. De berg opende zich en nadat het laatste kind in de berg was aangekomen sloot deze zich weer. Woedend renden de ouders naar de berg maar hoe ze ook zochten en riepen; niemand heeft de rattenvanger of de kinderen ooit nog teruggezien.